Yoo gayette benim ol diye sevdim.Peki oldun mu?Hayır.Zaten ne zaman istediğim bir şey gerçek oldu ki.Bir uğursuzluktur gidiyor.Kurşun falan döktürmeli.Neyse gelelim onun ellerin olucağını sezdiğim o uğursuz güne.Ben şizofrenliğin dibine vurmuş,onun da beni sevdiğini düşünürken bir gün bir baktım benim sevdiceğim o sevimsizin pembe şemsiyesi altında etrafa mutluluk saçıyorlar.Ben bir sinirlen,hayal dünyamda biz çıkıyoruz ya,mubarek çocuk beni aldatmış sanki.Etmediğim hakaret küfür kalmadı arkasından.Sonra bir de oturup düşündüm ben nerde yanlış yaptım diye.E haliyle bulamadım.Çünkü sorunun nerde olduğunu bulmam için taa en eskiye,onunla ilk karşılaştığımız güne gitmem gerekiyormuş.Ne gündü ama.Yıldırım aşkıydı benimki.Daha gördüğüm anda kalpler falan çıktı gözlerimden.Yaptığı her espride ağzım kulaklarıma vardı.Nice sonra öğrendim çocuğun gitarist olduğunu.Ve işte aramızdaki herşeyin daha başlayamadan bittiği anda, bunu öğrenmemden hemen sonra oldu.Çocuk eline aldı gitarı döndü bana 'Ne söylemek istersin?' diye sordu.Benim' Kenan Doğulu' dememle birlikte yüzünde oluşan alaycı gülümseme ve benim deve kuşu olup kafamı magmaya kadar gömmek istemem bir oldu.İşte daha başlangıçta yapmıştım en büyük hatayı,ne akla hizmet Kenan Doğulu dediysem.Yaş küçük tabii daha 14 üm.Sonradan ben bir hırs yap,sevdiği müzisyen,grup ne varsa buldum dinledim.Şuan ki müzik zevkimde de baya etkisi vardır bunların.Her neyse ,ben bunları gördükten bir kaç hafta sonra çıkmaya başladılar zaten.Ben de o andan sonra bir hançer gibi her dakika kalbime saplanan bu ızdıraptan kurtulmaya çalıştım.Yani koy göte gitsin moduna girmeye çalıştım bir süre.Sonra baktım olmuyor,hiç birşey olmamış gibi devam ettim onu kesmeye,bahçede,kantinde ,yanında sevgilisi varken her daim yakınlarındaydım.Sevgilisi de kıl olmaya başladı tabii bana.Hatta bir keresinde sandalyeyi çekti çocuğun önüne ben kesmeyeyim diye.İşte o vakit sayın Atilla İlhan'ın yazdığı şu dizeler benim için bir kere daha hayat buldu:
Gözlerin gözlerime değince
Felaketim olurdu,ağlardım
Beni sevmiyordun,bilirdim
Bir sevdiğin vardı,duyardım
Çöp gibi biriydi,ipince
Hayırsızın biriydi fikrimce
Ne vakit karşımda görsem
Öldüreceğimden korkardım
Felaketim olurdu,ağlardım...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder