Ne güzel güldün kantinde banaa

    Ahh ah hayat ne güzeldi o zamanlar...Onu yeni yeni tanıdığım zamanlardan bahsediyorum,yani oda beni seviyo sandığım ve platonik olduğumu henüz kabullenemediğim zamanlar.Harbi ne güzel günlerdi.Ben mal mal onu keseken onunda gözü arada bana kaysa (ki göz kayması değil,çocuk bildiğin bu kız niye mal mal bana bakıyo diye bana bakıyomuş) ben hemen tamam o da bana aşık etiketini yapıştırıverirdim.Kendi hayal dünyamda oynadığım oyundan mutluydum o zamanlar.Kim tahmin ederdi 3 yıl sürüceğini.Ama arkadaşlarım beni uyardı,'Saçmalama Ciglipap çocuğun seni kestiği falan yok,sende öküz gibi bakma' dediler.Ama yook ben eminim ya onun beni sevdiğinden illa sonuna kadar gidicem.Gittim de noldu?Elimde ne var?Bi bok.Bu kadar ileri gitmeseydim en azından  Facebook'ta da olsa arkadaş olurduk.Evet orda da değiliz.Beni kabul etmedi.Hemde sadece bi kere değil tam 3 kere kabul etmedi.Yani bi yerde beni fake hesap açmaya mecbur etti.
   Yine bi gün kantinde oturuyoruz arkadaşımla.Ondan da hep arkadaşım diye bahsetmek olmuyo,takma bi isim bulmalı.Hah buldum Viglitaf olsun.İşte bi gün Viglitaf'la oturuyoruz kantinde.Sevdiceğim girdi kapıdan.Bende hemen ayaklandım.Viglitaf a dedim çabuk para çık bende bişiler almalıyım.Sağolsun oda elinde avcunda ne varsa verdi bana.Bende doğruca tezgaha yöneldim.Sevdiceğim o esnada soğuk dolabın başında duruyodu aramızda baya mesafe vardı.Sonra baktım sevdiceğim götün götün geldi benm yanımda durduu.Ben heyecan yaptım tabi baya.Okul kantini malumunuz sıkış tepiş olduğu için sevdiceğimle dipdibeyiz,kolu koluma değiyo,benim kalp de dakikada 500 falan atıyo heralde.Arkamı döndüm hemen Viglitaf a göstericem ya bak yanıma geldi diye.Bi baktım Viglitaf masaya vura vura gülüyo.İşin garibi masada ondan başka insanda yok.Millet de garip garip ona bakıyo niye gülüyo bu kız diye.Neyse baktım Viglitaf beni sallamıyo döndüm tekrar önüme.Bi baktım sevdiceğim alıcağnı almış gitmiş bile.Bende alelacele 2 poğça aldım döndüm masaya.Ben ''Gördün mü Viglitaf yanıma geldiiii'' diye ayiiii lerken aklıma ''Sen niye gülüyodun''diye sormak geldi.Meğer ben Viglitaf dan parayı isterken görmüş heralde bu beni.Ben poğaça almaya gittiğimde bana bakmış ''hay allah''der gibisinden gülmüş sonrada yanıma gelmiiiiş.Yani birazcık rezil olsamda onun için kalktığımı anlamış gülümsemiş bana.Bizim Viglitaf da çocuğun suratındaki ifadeyi görünce kopmuş tabii.
   İşte buda o yıl ki sıradan ama eğlenceli günlrimizden biriydi.Ben ona rezil olmaya alışmıştım oda benim rezilliklerime.Keşke geri dönüp tekrar yaşayabilsem...

Kelebekler,Köstebekler Ben Beklemem

Uzunca bi süredir yazamıyorum bloga,şehirdışındaydım.Tamamen şehirden kopuk bi ortamda doğayla,otla,kelebeklerle,köstbeklerle iç içeydim.Ve anladım ki ben bu ortama ait değilim.Gördüğüm her böcekte,sinekte basıyorum çığlığı,mübarek seri katille karşı karşıyayım sanki.Muhatemel o çığlıktan sonra zavallı hayvancağızlar benden daha çok korkuyolardır.Neyse sıkıcı geçen 1 haftanın ardından evime döndüm,bilgisayarımın başına oturdum siz değerli takipçilerimi daha fazla bekletmeden yazımı yazmaya koyuldum.Bu yazımda da size doğal olarak, kelebeklerin ekolojik dengedeki yerini anlatıcağım.Şaka lan şaka sevdiceğimi anlatıcam tabi yine ne bekliyodunuz ki.Size daha önce sevdiceğimin gitarist olduğunu söylemiştim.İki yıl önce okulun orkestrasındaydı kendisi lead gitar olarak.Liseler arası müzik yarışmasına katılıcaktı okul orkestrası.Haliyle gidip desteklemek gerekiyodu.Finali geçtim,önelemeye bile gitmiştik,o derece destekliyoduk yani okul grubunu.Çarşamba günüydü önelemeler,orkestrada keman çalan arkadaşım bana önelemelerin Açıkhavada olucağını söylemişti.Haliyle bizde saat 2 3 civarı Açık havada olduk.İçerde kalabalık bi öğrenci topluluğu vardı.Herkes bi yerlere koşuşturuyodu.O kalabalıkta bende tanıdık birilerini bulmaya çalışıyodum.Neyse geçtik oturduk biyere.Bi baktım sahne boş.Ne amfi var,ne bateri var.Dımdızlak.Arkadaşıma döndüm ''yahu bateri nerde,amfi niye yok?''.Bunu dememle önde oturan çocuk arkasını döndü bana garip garip baktı.Tabi anlam veremedim.Sonra yanımdaki arkadaşım orkestradan birine mesaj attı nerdesiniz diye.Cevap kısa ve netti'...Kültür merkezinde'
Ben bunu duyunca 'yanlış yerdeymişiiz'dedim.Öndeki çocuk deminki bakıştan daha alaycı bi ifadeyle yine çevirdi kafasını arkaya.Bildiğin rezil olduk.Dedim bizimkilere 'kalkın gidiyoz'.Kaldırdım onları attık hemen kendimizi dışarı.İyi de ....Kültür merkezi nerdeydi?yarışmanın başlamasına az kalmıştı ve biz daha nerde olduğunu bile bilmiyoduk.Neyse yine aynı arkadaşa mesaj atarak yerin tam konumunu öğenemesekte hangi semtte olduğunu öğrendik.Yoldan geçen bi kadına en kısa sürede oraya nasıl gidebiliceğimizi sorduk oda sağolsun bizi metroya kadar götürdü.Metrodan indik,yine aval aval bakınıyoruz nerde olduğunu bulmak için.Yine yoldan geçen bi amcaya sorduk.Adam bize 3 4 sokak ilerde kırmızı boyalı bi bina dedi.Neyse yine yola koyulduk tam kültür merkezine benzer biyer görür gibi oldum ama baktım kırmızı değil beyaz.Biraz daha yaklaştık binaya.Harbi orasıymış.Bizim amca ya yıllar önce bina kırmızıyken gelmiş, yada renk körü diye düşünerek daldım içeri.Nihayet tanıdık bi kaç yüz bulabildik.Geçtik içeri oturduk bizimkiler daha çıkmamıştı.Sevdiceğim az ilerde grubun bassistiyle oturuyodu.Sonradan bassist arkadaşımın bana söylediğine göre beni gördüğünde verdiği tepki 'bu kız da gittiğim heryerde karşıma çıkıyo belalım mı oldu ne' olmuş.Ben beyefendi için o kadar yol yürüyeyim,ta nerelere geliyim onu izlemeye onun benim için dediğine bak.Neyse öğrenince sinirlendim ama elemeye gitmişiz finale gitmemek olmaz diye düşündüm ve 3 gün sonraki finale de gittim.Evet içinizden yüzsüz olduğumu düşünenler vardır,ama öyle bi durumdaydım ki karşı koyamıyodum.Finaller ayrı bi olaydı.Bizimkiler sahneye bi çıktı saat 9,sevdiceğimde güneş gözlükleri.Arkadan millet kim bu artist ya kendini satriani falan sanıyo gibi lakırtılar duydum.cevap bile vermedim zatn sevdiceğim çalmaya başlayınca sesleri kesildi.Bide 3 5 kız sevdiceğim adına tezahürat yapmaya başlamazlar mı?Sonra arkadaşım bana dönüp'seninkindeki artisliğe bak ciglipap'demez mii dibimizdede sevdiceğimin yakın arkadaşları oturuyo olmaz mı,duymuşlardır büyük ihtimal.Bizimkiler fighter'ı çalmaya başladı,vokalde sevdiceğimin eski sevgilisi ,hani şu ben bakmıyım diye sevdiceğimin önüne sandalye çeken.Kız bi söyledi bi baktım tezahürat yapıyorum.Sonra dedim napıyorum lan ben.Gece sonunda bizim grup hakettiği ödülleri almış.Almış diyorum çünkü ben sonuna kadar kalamadım.O yıldan sonra,her yıl gitmeye devam ettim ama hiçbiri o kadar zevkli olmadı.Hele son yarışma tam bi hüsranla sonuçlandı benim için.Onu da başka bi gün anlatırım bu günlük bu kadar yeter.

Dipnot:Başlıktaki espri bir arkadaşıma itafen yapılmıtır,normalde yapmam böyle şeyler,hadi eyvallah.